Daar is ie dan, mijn eerste blog op mijn gloednieuwe website.
En voordat ik allerlei waardevolle inzichten met jullie ga delen met betrekking tot coaching van kind en opvoeder wil ik je in mijn eerste blog mijn verhaal vertellen. Hoe ben ik zover gekomen om het pad naar dit vrije, maar ook nog zo onbekende beroep van kinder- en opvoederscoach te gaan volgen.

Vasthouden of loslaten?

Na jaren met veel plezier binnen het basisonderwijs werkzaam te zijn geweest begon ik me steeds vaker af te vragen of ik de komende jaren op dezelfde voet door zou willen gaan.
Ik haalde namelijk steeds minder voldoening uit mijn werk, was moe, liep op de tenen,
kreeg met ziekte te maken en ging me serieus bedenken of ik met dit alles nog wel gelukkig was. De hectische maatschappij met al zijn prikkels, het vaste systeem binnen het onderwijs met al zijn eisen, de steeds groter wordende werkdruk. Het niet voldoende tijd en aandacht kunnen geven aan al die unieke kinderen die met ieder hun eigen manier van leren niet altijd aan de gestelde verwachtingen konden voldoen. Het maakte dat ik voelde dat ik mijn drive en passie aan het kwijtraken was. Wat nu te doen?

Keuzes maken

Ik kwam steeds weer de opleiding van de Magie van kindercoaching tegen die me op de een of andere manier riep en ik ben die opleiding gaan volgen. Vanaf de eerste dag vielen de kwartjes en wat ging er een wereld voor me open. Ik ontdekte andere dimensies, deed zoveel verschillende nieuwe inzichten op en kreeg een bredere kijk op kinderen. Ik leerde tegelijkertijd mezelf ook steeds beter kennen.
Het werd een wonderlijke reis, in de eerste plaats naar mezelf!

 Een waardevolle reis

En wat een prachtig proces was het. Nieuwe dingen aangaan, loskomen van overtuigingen en vaste patronen. Jezelf durven laten zien, je kwetsbaarheid tonen om daarmee jezelf in je kracht te zetten. Alle beren op de weg telkens weer tegenkomen en ontdekken hoe vast je zit in bepaalde systemen en onbewust opgelegde normen waardoor je je eigen waarden onvoldoende ziet en erkent. Handreikingen krijgen maar het uiteindelijk zelf intuïtief vorm moeten geven. Geen vaste methodes maar teruggeworpen worden op jezelf. Hoe dan?
Leren vertrouwen op je intuïtie en je gevoel en werken vanuit je hart.
Hoe waardevol, maar tegelijk ook zo ongrijpbaar en spannend!

In het licht

Maar wat heeft het me veel gebracht. Zoveel verschillende ervaringen en waardevolle inzichten.
Het is zo’n eyeopener nu zelf te ervaren dat ik -door de tijd en energie die ik in mezelf heb gestoken- nog meer van betekenis kan zijn voor anderen. Voor al die kinderen, ouders, maar ook voor collega’s. Wat een feest is het om jezelf in het licht te kunnen zetten, eerst nog aarzelend maar steeds makkelijker, om dit vervolgens bij al die kinderen en hun ouders te kunnen gaan doen.

Een nieuwe weg inslaan

Het heeft daarna nog wel even geduurd maar uiteindelijk heb ik toch die grote stap gezet en mijn vaste baan binnen het onderwijs opgezegd om vol te gaan voor mijn eigen praktijk.
Een nieuw, onbekend en onzeker pad, maar het voelde zo goed!
Als je bedenkt dat ik iemand was die niet gauw van de gebaande paden durfde af te wijken, die altijd keurig, bescheiden en onopvallend in de pas liep en in alle systemen meedraaide omdat het zo hoorde, was het best wel een uitdaging om deze stap te zetten.
Toch koos ik heel bewust.

Mijn passie hervonden

En ik ben zo dankbaar dat ik deze weg ben ingeslagen. Ik hoop als coach vele kinderen met hun opvoeders weer in hun eigen kracht te kunnen zetten. Ze te helpen hun eigen talenten te (her)ontdekken en hun eigen waarde te gaan zien en te erkennen, want dat gun ik ieder uniek kind met zijn opvoeders.

Zeker in deze onzekere tijden is de roep om en de behoefte aan ondersteuning groter dan ooit. En wat kan ik hierin als coach nu van betekenis zijn! Ook collega’s binnen het opvoed- en onderwijsveld hoop ik te inspireren om de waardevolle inzichten mee te nemen in onze veranderende wereld en de nieuwe tijd die eraan gaat komen.

Laten we samen alle kinderen in het licht zetten en laten stralen!